بازم یه قصه ی دیگه....

حدود دوهفته پیش تودانشگاه همه داشتن درباره یه چیزی صحبت میکردن اینکه توخوابگاه بچه ها سااااااس افتادهما که نمیدونستیم این چیه بچه ها میگفتن شبیه شپشه یه چند روزی گذشت دیدیم انگاری اینجوریا نیست قضیه جدی تر از این حرفاست...ولی بازم نمیدونستیم ساس چیهاومدم خونه به مامانم اینا میگم تو دانشگاه ساررررررر افتاده مامانم میگه آخهههههه چیکارش کردین اذیتش که نکردین؟من میگم مامان مگه سار چیز خوبیه میگ آره خیلی نازه گفتم پس چرا بچه ها اینقد ازش میترسن میگن نیشش حامل هپاتیت و باو.....دیگست؟؟؟؟؟؟؟

مامانم ینی چی؟پرنده به این نازی نیشش کجا بود؟

پرندهههههههههههههههه؟؟؟؟؟؟؟ولی سار که یه حشرست

مامانم گفت مجید دلبندم اون ساسه

دوزاریم افتاد

ولی بازم هنوز هیچکدوممون نمیدونستیم ساس چه مرضایی داره تا اینکههههه.........

یه روز که توکارگاه بودیکم استادمون نشسته بود سر جای یکی از بچه ها یهودوستم گفت استاد نشستید سر جای بچه های خوابگاهی ساس نگیرید

استادمون همچین از جاش پرید گفت چییییییییییی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟سااااااااااااااس  ماهنگیدیم از کارش

گفتیم استاد مگه چیه که اینطوری میکنید؟

تازهههه اونروز استاد ازحسناتو خوبی هاو درومرضای ساس گفت که ما هیچکدوممون نمیدونستیم

میگفت توخونه ی یکی از دوستاش ساس افتاده بود کل زندگیشونو گرفته بود 

میگفت اونام مجبور شدن کل اساسیه زندگیشونو بسوزونننننازون خونه برن تازندگیشون به روال عادی برگرده

ساس حامل وانتقال دهنده ی وبا ،هپاتید....تورحمم تخم گذاری میکنه

ماهم خیلی تر سیدیم بعد اون روز دوستامم تکوتوک نمیومدن دانشگاه چون وقتی به خانوادشون گفته بودن اونام ترسیدن گفتن دیگه نباید برین دانشگاه 

منم ذوق کرده بودم که اگه مامانم اینا بفهمن دیگه بهم اجازه نمیدن برم دانشگاه تا اومدم خونه واسشون ماجرارو تعریف کردمو منتظر شدم بگن دیگه نرو ...دیدم نه بابا انگار کسی نمیخواد بگه که خودم گفتم پس ازین به بعد دیگه نرم دیگه؟؟؟؟؟یهوبابام برگشت گفت واسه چی نری؟؟؟؟؟؟؟؟؟

گفتم خب واسه ساس دیگههههه....گفت نخیییییر شما میرین ساسم به شماکاری نداره ........بعلهههههه

 این گونه شد که ما به رفتنمون ادامه دادیم...

وقتی اون حرکت  خنده داراستادمونو واسه بقیه دوستام تعریف کردیم تازه فهمیدیم اونام با بقیه استادا داستان داشتن 

میگفتن یکی از استادا که میومد سر کلاس میرفت میچسبید به تخته و میگفت کسی نیاد طرفم

تواین مدتم مسئولای دانشگاه بنده های خدا بیکار ننشسته بودن همه جاروسم پاشی کرده بودن ولی میگفتن یه بار کافی نیستوباید توچند مرحله سم بزنن تا اون ساسایی که جا خشک کردنو بندازن بیدون 

خلاصههههههههههه......... این شد گه دانشگاه ما از هفتم هشتم اسفند تقو لق  بود که مسئولین محترم فرمودند بچه های خوابگاه میتونن برن خونشونو غیبتاشونو موجه اعلام کردن

اونام رفتن

 ماهاهم که افتاده بودیم به دستو پای استادا تاکلاسارو کنسل کنن که خلاصه تقریبا موفق شدیم واونا گفتن از بیستم به بعد دیگه نیاین

دیدیم بیستم دیره دیگه از پونزدهم به بعد خودمن کلاسارو پیچوندیمو نرفتیم تا مسئولین محترم بتونن ساسارو بیرون کنن

 اینم از داستان ما اماااااااااااااا هنوزم تموم نشده چون پیچونن کلاسامونم خودش یه داستان داره 

تا قصه ی بعدی خدا نگهداااااااااااااار

این هفته اولین هفته ی آموزش بود,بعددو سه هفته تعطیلی که من همشو خواب بودم به دودلیل یکی اینکه خستگی ترم قبل ازتنم دربره دوم به خاطر این که تو  این ترم. حسرت خواب به دلم نمونه یه همچین آدم آینده نگری هستم من

خب...من این ترم شنبه هام خالیه خداااروشکر 

شنبه این هفته اولین بارندگی زمستونی روداشتیم اونم برف...وای که چه به موقعوخوب بود, چندماهی میشد که بارون نیومده خیلی بده توشمال بارون نیاد

خداروشکربرف اینجا زیاد نبودولی تو جاهای دیگه ی شمال خیلی زیاد بودو خسارتهای زیادی وارد کرده بود خداروشکر به خیر گذشت

حالابریم سر دانشگاه....

هفته ی اول معمولا کسی نمیره دانشگاه الا منو همکلاسیام نیست که ما تشنه ی علمیم دلمون نمیاد حتی یه روزواز دست بدیم بععععععععله این طوریاست

خلاصهههههههههههه هر روز پا میشیم میریم دانشگاه توکللللل دانشگاه فقط هم کلاسیهای منن وگر نه کسی نیست حتی یه روز تاساعت 6ونیم ایناکلاس داشتیم دیدیم  زورمون میاد تا اون موقع بمونیم 5فلنگو بستیم بریم خونه وقتی اومدیم تو حیاط دیدیم در دانشگاهو بستن

حالا خداروشکر نگهبانه بود دروبرامون باز کرد حالا فک کن ما تا آخرمیموندیم نگهبانه هم میرفت

خلاصه این طوریاست ...امیدوارم ترم خوبیو بادوستای گلم بگذرونیم همین.....

به نام آنکه عهدش وفاست

چندوقت پیش توی گرگان نمایشگاه گل برگزار شده بود م

،ماهم که عاشق گلللللللقرارگذاشتیم یه روزی که بیکاریمو وقت داریم باهم بریم خلاصههههههه....

بالاخره زمان فرارسید ماهم از فرصت استفاده کردیمو حرکت کردیم به طرف نمایشگاهدقیقا یادم نیست چندنفر بودیم6،7،8؟؟؟؟فقط میدونم 2تاماشین شده بودیمکلاماعادت داریم دسته جمعی یابه قول دوستام گله ای برییم گردش

نمایشگاه توی ساختمون هلال احمر گرگان بود که من دقیقا نفهمیدم کارایی این ساختمئنه چیه؟آخه واردحیاطش که میشی هم دانشگاه علمی کاربردی هست،هم سالن ورزشی هست،هم زمین فوتبال،هم خودساختمون هلال احمر هم.....تازه اون موقعم که نمایشگاهم بود

خب...راستش یه چند وقتی بود ک منو دوستم فاطمه تصمیم گرفته بودیم بریم کارت اهدای عضو بگیریم اونجاهم تاچشممون افتاد به ساختمون هلال احمر یادش افتادیمو گفتیم بریم بپرسیم شرایطش چیه وچه مدارکی لازمه؟ 

رفتیم تو ساختمون (دسته جمعی) وازونجاکه مااونجارونمیشناختیمو نمیدونستیم باید ازکی سوال کنیموکجابریم هرکدوممون رفتیم سمت یه اتاق نمیدونم چراماهر جامیریم اونجارومیذاریم روسرمونخلاصه بعداز گشتنو سروصداکردن متوجه شدیم همه ی دراقفلهوکسی توساختمونه نیست اونم ساعت11صب بالاخره پس از تلاش های مکررمااااااا یه اتاقی رو پیدا کردیم که درش باز بودویه نفرم توش بودماهم رفتیم تواتاق(همه باهم)بیچاره مرده دیگه قیافشو خودتون تصورکنید دیگه

راستی یادم رفت بگم دانشگاه مادخترونست این دوستامم همه دخترنوهیچ گونه موجود فضایی ای در کار نیست

خب...بالاخره زبون باز کردیموموضوع روبه مرده گفتیم اونم گفت برید پیش آقای فلانی تواتاق فلان ماهم تشکرکردیمورفتیم اونجا که دیدیم بلللللله اینجاهم بستستدوباره برگشتیم همون اتاقه وگفتیم کسی اونجا نیست  گفت یه چند دقیقه صبر کنید تشرررریف می آورند ماهم تواین چند دقیقه رفتیم تونمایشگتهویکم گل خریدیمو دیدیمو عکس گرفتیمخوشم میاد از هر جا که باهم رفتیم عکسم داریم

اینم چند تا ازون عکسا که تو نمایشگاه گرفتیم البته با سانسو...از الان گفته باشششششششششششم من واسه تواناییم تو سانسور کردن ممکنه پیشنهادهای کاری زیادی بهم بشه ولی من قبول نمیکنم خودتونو اذیت نکنید

خب..بعداز اینکارها دوباره برگشتیم تو ساختمون هلال احمر که خداروشککر بادر باز مواجا شدیمراستی یادم رفت بگم ماتونمایشگاه نصف بچه هارو گم کردیمو تو عکسا نصفه ایم

دروباز کردیمو رفتیم تو دیدیم 2تا موجود فضاییینی 2تا پسر اونجانو لم دادن روصندلیشون ماروکه دیدن چشاشون 4تاشد

ماهم باکمال خونسردی رفتیم بهشون گفتیم واسه ثبتنام کارت اهدای عضو امدیم اونام نفری یکی فرم دادن بهمون گفتن باید پرکنید،خب منو فاطمه که خیلی وقت بود میخواستیم همچین کاری انجام بدیم ولی بقیه تحت تاثیییییییییر عمل خالص وخداپسندانه ی اینجانب واونجانب ینی فامه جوووووون قرار گرفتنو اومدنمن میدونستم دوستام توهر زمینه ای پاین ولی نه تا این حدآخیییییی آجی ها ی من

خب فیلم هندی تموم شد دیگه بریم سر ادامه

هممون یه حس خاصی داشتیم انگار داشتیم سند مرگمونو امضا میکردیم...انگار قراربود همون لحضه ببرنمون تو اتاق عمل....نمیدونم شما هم ثبتنام کردین یا نه احتمالا تاپبتنام نکنید نمیفهمید من چی میگم

آخره فرمه یه متن خییییلی قشنگوتاثیر گذار نوشته بود که ازش عکس گرفتم

موقع فرم پرکردن بچه ها هی تیکه مینداختنو میخندیدیم مثلا دوستم میگفت من نمیخوام دماغمو اهدا کنم میخوام اون زیر نفس بکشم

وسطای فرم بودیم که یهو پسره گفت میدونستید باید10هزار تومنم پول بدین واسه ثبتنام؟باید برین پیش یه دکتر معتبر آزمایش بدین؟باید این کاروکنید اون کاروکنید باید باید باید.....ماهم که هنگ کرده  وفقط گوش میکردیم که یهو دوستم  گفت میخواین تیکه تیکمون کنید پولم میخواین؟

منم داشتم به آزمایشی که گفته بود فک میکردم آخه خیلی از آمپول میترسم

ههمون داشتیم فک میکردیم که چجوری فلنگو ببندیم که یهو پسره گفت شوخی گردم شمافقط باید فرمو پرکنید واقعاکه

ماهم فرمو پرکردیمو دادیمو حرکت کردیم به طرف دانشگاه آخه کلاس داشتیم...

توی راه یکی از دوستام مهسا جووووون) که ضربتی تصمیم گرفته بود خیلی ناراحت بود میگفت وقتی بهش فک میکنم میتر سم آخه خودشو تواتاق عمل تصور میکردالبته حقم داشت طفلک تصمیم آسونی نیست که ولی این بیچاره تحت تاثیر ماقرار گرفته بودو اومده بود منم اگه جاش بودم حالم بدتر از اون بود

برگشتیم دانشگاه وریانباشه به همه گفتیم رفتیم ثبتنام کردیم

عکسالعملا متفاوت بود یکی میگفت چرا منو نبردین ؟یکی میگفت کاش منم میومدم،یکی میگفت شما دیوونه اید این چه کاری بود؟؟؟؟؟ینی در این حد عقاید دوستای من به هم نزدیکه هاااا

حالا بگم از حالوروز مهسا اون موقع: هی ما میگفتیمو اون فک میکرد کریه میکرد ماهم از گریش خندمون میگرفت هی میخندیدیم

مهسا فکر فکر فکر ....گریه گریه گریه....

حالا ماهم هیی خنده خنده خنده....

طفلک دید ماکوتاه نمیایم پاشد اومد توسالن نشست که ادامه گریشو بکنه ماهم رفتیم دنبالش ادامه خندمونو بکنیم

راستی ازش عکسم گرفتیم یکی دیگه از دوستامم رفت کنارش اداشودر آورد که تو عکسم هست

آخرشم مهسا فرداش رفت فرمشو پس گرفت

یادتون باشه واسه این کارا ضربتی تصمیم نگیرید

پایان

واااااااای خداااااااااااااااا صب تاحالا نشستم یه پست گذاشتم یهو آخرش پرییییییییید

روزایی که تحویل  پروژه داریم یکی از

حرس درآر ترین اعصاب خورد کن ترین پراسترس ترین روزاست واسه همه.....

ماهم که  کلی خسته ایم 

 آخه اصن درکمون نمیکنن که دوروز وقت میدن بهمون هم آلبوم میخوان هم شیت میخوان هم ماکت هم......اعتراضم که میکنیم فایده نداره

واااااای خدا این تازه اولشه .........تازه بعدش میرسیم به دیدنو نظردادن100000 تا استادکه دقیقا همشون این شکلین

بعدشم که دعواکردنو غر زدنشون سر ما بدبختا

اینم عکسایی ازحالوروزمون موقع تحویل پروژه

البته به دلیل پاره ای از مسائل قیافه ها شبیه جنهولی دوستای من خوگشلنااااااااا

من از ماکتاوشیتامون عکس گرفتم چندتاشونوبراتون میزارم توادامه مطلب

فعلا خدانگه دارتون

من خیلی وبلاگ گردی میکنم تایه مطلب باحالوبه درد بخور برا وبلاگم پیداکنم اما...

یه چندتاوبلاگی که خیییییییییییلی دوسشون دارمو مشتری همیشگیشونم وبلاگایی ان که خاطراتشونو خوب یابد،تلخ یاشیرین،بیمزه یابامزه...خلاصه سیرتاپیازشووووووو الللللبته البته موضوعاش عشششقو عاشقیه مینویسن که خییییلی جالبه عین یه رمانه منتهی واقعییی وای نمیدونید من چقد اینجورچیزارودوس دارم منم میخوام یه وبلاگ مث اونا داشته باشم ولی...

خب چیکارکنم موضوع عشقوعاشقی ندارم که بنویسم

  فعلا بابااااااااااااااااای