سلام به دوستایی که به هر دلیلی گذرشون به وبلاگ من افتاده

اینجا یه جورایی دفتر خاطرات منه

امید وارم خوشتون بیادواز خوندنش لذت ببرین

توبعضی از پستامم عکس میذارم 

عکس از اتفاقای اون خاطره

اما شایدبعضیهاش که خودمون معلومیم به دلیل پاره ای از مسائل سانسور شده باشه

 علت انتخاب این قالب زشتمم فقط اینه که هیچ قالب دیگه ای نمیشد گذاشت

 دوست گلم نظر یادت نره

اگرم یادت رفت مشکلی نیست

به هرحا ل ممنونم که اومدی

این وبلاگ دیگه بروز نمیشه

لطفا برای دیدن وبلاگ جدید من روی ادرس زیر کلیک کنید

Www.Bestladi.Blogfa.Com

امروز سیزده بدر بود 

یه روزی که تقریبا مجججججججججبوریم ازخونه بریم بیرون

من خودم به شخصه که مججججججججججججبورم

چون خودم هیچ علاقه ای به بیرون رفتن ندارم اما به زوووووووور میبرنم

بچه که بودم عاشق سیزده بدرو تفریحاش بودم اما الان نه...نمیدونم چرا...

تو کل ترم من لای کتاباموباز نکردم گذاشتمشون واسه عید بخونم خیر سرم،هفته اول که

 بیخیال بودم کلا چون میگفتم وقت هست حالا میخونم...ینی بیخیال بیخیالم که نه...ته دلم

 یه حس بدی بود تامیومدم یه ذره خوشحالی کنم یاد درسای عقب افتادم میفتادموکلا کل

عید کوفتم شد من

سه چهار روزه هرجاکه دوست ندارم برم بهونه درسامو میگیرم امروزم دوست نداشتم برم اما

 به زوووووووووور باکلی دعواوقهرو.....رفتم

روز بدی نبود 

باآبجیم ایناوچندتاخونواده دیگه بودیم

یکم بازی کردیم...عکس گرفتیم...نهارخوردیم...خوراکی خوردیمو برگشتیم

الانم مثلا من میخوام درس بخونم

هنوزلای هیچ کدوم ازکتاباموباز نکردم

اصن نمیدونم توشون چی نوشته...

خدا عاقبتمو به خیر بگذرونه

درسم سر جاش

پروژه و تحقیقو کارای عملیمو کجای دلم بزارم آخه

هیییییییییییییییی

اینم از داستان امروز ما

دوم راهنمایی بودم

همیشه ازمدرسه تاخونروباتاکسی میرفم اما اونروز دوستم گفت بیا باهم پیاده بریم تاهم من خونمونو بهت نشون بدم هم توگفتم باشه وحرکت کردیم...

توی راه کلی حرف زدیم تا اینکه رسیدیم دم خونشون

خونشونو بهم نشون داد

نزدیکه خونمون بود واسه همین راحت میتونستم ادرس دقیقمونو بهش بدم...

خداحافظی کردیمو من رفتم طرف خونمون

دم درکه رسیدم چون سر ظهر بود نمیخواستم زنگ بزنم چون امکان داشت مامانم اینا دستشون بند باشه واسه همین میخواستم باکلیدم دروبازکنم

دستموکه بردم طرف کیفم............

دیدم ای داد بیدااااااااااااااااااااااااادکیففففففففففففم

کیفم نبود!!    !     !    !     !!!!!!!!!!!

فهمیدم تومدرسه جا گذاشتمش

فک کن منه بچه مدرسه ای مگه غیر کیفم چیز دیگه ای هم دارم؟؟؟؟؟

اومدم خونه به مامانم اینا گفتم

من.......مامانم..........کیفم.........

هیچی دیگه بابابام برگشتم مدرسه

شیفت بعدم که ابتدایی ها بودن دیگه کیفم شده بود مثه یه دسته گلللللللل

آرزومیکنم نوروزی که پیش روداری

آغاز روز هایی باشد که آرزوداری...

سال نو مبارک

بازم سلام....

تا اونجایی گفتم که آرزو رفته بود آمار هفتاد نفره ی ماروداده بود.....

اونام گفتن نمیشه هفتاد نفر زیاده وبا کلیییییییییییی التماس کردنش راضی شدن40نفرکه یه ماشین میشد وببرن واینکه خرجش نصف به عهده ی دانشگاه باشه نصفشم به عهده ی بسیج 

که متاسسسسسسفانه متاسسسسسسفانه دانشگاه زد زیرشوگفت من یه قرونم نمیدم

خلاصهههههههه این آرزوخانم ما مکافاتی کشید کلا

از آنجایی که نصف بودجه ی درنظر گرفته شده دود شد رفت هوا بانصف دیگش فقط تونستن نصف بچه هارو که نصف یه اتوبوس میشدن باخودشون ببرن

این درصورتیست که 40نفری که قرار بود بروند ثبتنامشون تکمیل شده بود ینی پولشونم داده بودن...

آرزوموندو خبری که باید به بچه های حذفی میداد واینکه چجوری باید انتخابشون میکرد

این شد که تصمیم گرفت قرعه کشی کنه اینجوری نه پارتی بازی بود نه جای گله و شکایتی..

تو قرعه کشی 25نفر انتخاب شدن که منو بروبچمونم تکمیل بودیم خداروشکر وخیلی ذوقیدیم

قرار شد 21اسفند ما راهی راهیان شویم

روز موعود فرارسییییییییدو ما هم که خیلی انتظار کشیده بودیم به موقع حرکت کردیم

مکان تجمع امامزاده عبدلله گرگان بود وهمه ی دانشگاه ها باهم اعزام میشدن

ما8تا ماشین بودیم ینی 300نفر

تو کل مسافرت خیلی سختی کشیدیم خیییلی

مثلا اگه جایی واسه خواب نگه میداشتن 3تا دستشویی داشت ما300نفر بودیم

یا ساعت12شب که ما از شدت گشنگی معده درد گرفته بودیم وایمیستادن واسه شام

خلاصهههههه هر چی بود آخرش یه خاطره خوب برامون گذاشت

راستش اول که شروع کردم بنویسم میخواستم سیر تا پیاز اتفاقاتمونو بنویسم ولی به جون خودم نمیدونم چرا هیچی یادم نمیاد الان 

بعدا از بچه ها میپرسم میام مینویسم

خدا نگه دار

تازه کلاسمون تموم شده بود اومده بودیم بیرون که هوابخوریم

تو حیاط دانشگاه بودیم که آرزورو دیدیم (آرزوفرمانده پایگاه بسیج دانشگاست)

تادیدمون گفت بچه ها ثبتنام راهیان شروع شده نمیاین؟؟؟

واااای خییلی خوشحال شدیم 

تاحالانرفته بودم پارسالم که ثبتنام میکردن دودل بودیم بریم نریم؟؟؟؟

خلاصه پارسال که قسمت نشد بریم ولی امسال تا آرزو گفت بدون اینکه به خونواده هامون بگیم ،گفتیم میایم اونم گفت بایدچجوری ثبتنام کنیم

یه چند.وقتی بود احساس میکردم ازاونی که هستم فاصله گرفتم ....

نمیدونم چرا ولی  اون طوری که قبلا معنوی بودم نیستم.... 

عقایدم فرق کرده بود و دوچار دوگانگی شدم ....

هی باخودم میگفتم مگه من چه گناهی کردم که اینققققدر از خدا دورشدم ولی به جوابی نمیرسیدم

نمیدونم متوجه میشید یانه ولی هرطوری که بودم خداروشککککککر بعد صفر خیلی بهتر شدم

خب حالابریم سر ادامه داستان....

تا اومدم خونه به مامانم اینا گفتم میخوام برم راهیان اونام مخالفت نکردن تازه بابامم کلی تشویقم کرد که کلا تو این جور چیزا شرکت کنم

یه همچین خونواده ی انقلابی دوآتیشه ای هستیم ما....

هنوز هیچی از راهیان مشخص نبود این که چند نفریم،کی میریم ،مبلغش چنده،چندروزست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ماهم که کلا همه ی دوستامونو دعوت میکردیم بیان 

خیلیاشونم قبول کردنو ثبتنام کردن

بیشتر از اینکه واسه راهیان خوشحال باشم از اینکه دوستام میومدن و دور هم بودیم ذوق داشتم

ینی روزشماری میکردیما

بالاخره بعد ازچند روز پاسخ همه ی سوالاتمان رایافتیم 

روزی که ثبتنام میکردن باتولد فاطمه یکی شده بود که قبلا تعریف کردم براتون...

داستان انتخاب شدن ماهم ازین قراربود که....

آرزو یه اطلاعیه چسبونده بود به برد دانشگاه که برای ثبتنام راهیان بود 

به چند نفرم مث ما حضوری خبر داده بود

خیلی هارم که ما خبردارکردیم

خلاصهههههه ....

اونایی که میخواستن بیان اسماشونو به آرزوداده بودن 

وقتی آرزوبرای جلسه ای که توبسیج دانشگاهی استان بود رفت  تاتعداد زائرانو مشخص کنن، میگفت ازهر دانشگاهی 5تا 10تا بیستا ثبتنام کرده بودن....وهنگامی گفته بود از دانشکده مائده هفتاااااااااد نفر ثبتنام کردن همه دهانشان وا ماندوبه اوگفتند تو چگونه این همه آدم را جمع کرده ای آیا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اونم گفت به جون خودم من فقط یدونه اطلاعیه زدم

حالا بیچاره خبرنداشت که بیشترشان را ما جمع آوری کرده بودیم واز برو بچ ما اندماهم به روی خودمان نیاوردیم

خب برای امروز کافیه هم زیاد شد هم من خسته شدم

دیروز به فاطمه زنگ زدم رفته بود مسافرت این دحالیست که ما تازه یک روز قبلش به دیار خود بازگشته بودیم

به او گفتم خوب شد برگشتیم وگرنه توروجامیزاشتن میرفتن 

فعلا تاادامه داستان....

چهارم دبستان بودم 

یه دفتر خاطرات خریده بودم که بدمش به دوستام برام خاطره بنویسن

معلم کلاس چهارممون خیییلی ماه بودوهمه ی بچه ها دوسش داشتن

منم اول از همه دفترمو دادم به معلمم که توش خاطره بنویسه برام

اونم نوشت

حرفایی رونوشت که تو عالم بچگیم کسی بهم نزده بود شاید چون فکر میکردن هنوز معنیشونو نمیفهمم

اولین باری که خوندمش  زیاد ازش سر در نیاوردم ولی ازون جایی که معلممونو خیلی دوست داشتم خیلی ذوق داشتم که برام خاطره نوشته ومدااااااااام میخوندمش تا اینکه ملکه ی ذهنم شد

دخترم

زندگی همانند کوهستانیست که چون صدابزنی انعکاس آن به تو پاسخ خواهد داد 

پس نیکی کن تا به تو نیکی کنند

مهربان باش تا باتومهربان باشند

وزیبا بیندیش تابادیده ای زیبا به تو بنگرند

امید وارم ملکه ی ذهن شما هم بشه

تولد فاطمه بودو من شب قبلش براش تووبلاگم یه پست گزاشتم

نمیخواستم بهش بگم میخواستم خودش ببینه که دیدو خدااااااروشکر قافلگیر شدو خوشحالمنم از خوشحالیش خوشحال شدم

من کلا همیشه واسه هر کاری خیییلی عجله میکنم  همیشه هم چوبشو میخورم ولی بازم.....

ایندفعه هم واسه خرید هدیه تولد فاطمه عجله کردم که خیلی پشیمون شدم چون میدونستم میتونستم یه چیز بهتر براش بگیرم

روز تولد فاطمه دقیقا همون روزی بود که ما بایدبرای اردوی را هیان ثبتنام میکردیم وخوشبختانه یا متاسفانه مسئول ثبتنام نبودوبه جاش خود فاطمه رو گذاشته بودن

اون روز ما از8 صبح کلاس داشتیم تا9.30بعدش دوباره بعد از ظهر کلاس داشتیم...

اینم یه فر ست خوبی شده بود که با مهسا بریم برای فاطمه کادو بخریم 

مهسایه برج ایفل خرید منم که یه جا کلیدی گرفته بودم وکادوش کرده بودم اما مهسا کادوش نکرده بود برای همین  از توی همون پاساش یه کاغذ کادوی بامزه خریدو وایستادیم وسط پاساژبرج ایفلشو کادوکردیم بعدشم که برگشتیم طرف دانشگاه

وقتی رسیدیم ساعت حدودای12بودو ما هم مستقیم رفتیم توی سلف که هر وقت فاطمه اومد کادوهاشو بهش بدیم 

مطمئن بودیم روحشم خبر نداره ما قراره چیکار کنیم چون کلا اهل این کارا نیستیم

از صبح که فاطمه اومده بود هی غر میزد که هیشششکی بهم کادونداده نه مامانم اینا نه آبجیام نه.......

ماهم هی تو دلمون میگفتیم صبر کن باباچقد کم طاقتی

اها اینو یادم رفته بود بگم صبح که رفتیم  سر کلاس فاطمه ایناهنوز نیومده بودن به مهسا گفتم هر وقت اومد تو واسش تولدت مبارک بخونیم گفت باشه ماهیییییی منتظر بودیم دیدیم نخییییر انگار قرار نیست بیادکه استاد اومد سر کلاس اما از فاطمه خبری نبود

چند دقیقه بعد در زدن ،فهمیدیم فاطمست از استاد اجازه گرفت اومد تو تودلم میگفتم کاش زود تر اومده بود قافلگیرش میکردیم که یهو مهسا وسط کلاس داد زد تولد تولد ......هنگ کرده بودم اصن کلا این دختر بعضی وقتا یه کارایی میکنه که.....

خداروشکر استادمون خییییییییلی مرد باحالیه هیچی نگفت بنده خدا تبریکم گفت تازه، بعد گفت خانومی که تولدته اسمت چیه برات حاظر بزنم

خدایا همه ی استادان مارا به روز بگردان تا حرکات مارا درک کنند آمین

وگرنه مهسا باید میرفت درسشو حذف میکرد

ماتوسلف منتظر فاطمه نشسته بودیم بهش زنگ زدیم گفت کارم تمون شده الان میام

حالا ماهم هیییی وول میخوردیم هیییییییی فکر میکردیم چجوری سوپرایزش کنیم براش یه جا تعیین کردیم که اونجا بشینه وبه طور اتفاقیییی هدیه هاشو ببینه و ذوق مرگ شه بیفته بمیره ما از دستش راحت شیم

به توافق که رسیدیم دیدیم هنوزم پیداش نشده بود خیلی نشستیم تا بیاد اما نیومد رفتم دنبالش ببینم کجا گیر کرده

تو اتاق که رفتم دیدم طفلک پنچره اعصابش داغووووون هی نچ نچ میکنه 

پرسیدم چی شده گفت به اندازه ی یه نفر پول کم آوردن خیلی دپرس بود حالا من هییییییی اصرار میکنم خب اشکال نداره فعلا بیا بریم نهار بخور بعد پیداش میکنیم

اونم که اعصاب مصاب نداشت هی میگفت تو برو من نهار نمیخورم....

ینی من میخواستم بزنم شلو پلش کنماااااااا میخواستم بگم پس دیگه غر نزن که چراکسی بهم کادونداده....

خلاصههههههههه باهر مکافاتی بود خانومو به طرف سلف روانه کردم تا اومد تو حیاط یکی از بچه هارو دید رفت پیشش که بگه چی شده و به منم گفت تو برو من نمیام

دیگه بیخیالش شدم رفتم به بچه ها گفتم نمیاد

یکم که نشستیم دیدیم اومد ،پنچر بود

بهش گفتیم بیا اینجا بشین(همون جایی که براش در نظر داشتیم) گفت نه

کلا اون روز رو اعصاب بود فا طمه

دیگه منو مهسا طاقت نیاوردیم بیشتر از این ضد حال بزنه تا نشست کادوها شو گذاشتیم جلوش گفتیم قافلگیر کردن به تو نیومده اصن

ولی بازم خوشحال شدو یه خورده ازون حالو هوا در اومدیکم گفتیمو خندیدیمو عکس گرفتیم بعد به فاطمه گفتم که چقد حرصمودر آورد،کلی خندید

یکم موندیم بعدشم که کلاس داشتیم رفتیم سر کلاس

  تا یه مدت تولد فاطمه برا ما سود داشت میدونید چرا؟هر وقت استادا میخواستن تنبیهمون کنن یا اذیتمون میکردن بهشون میگفتیم امروز تولد فاطمست شما به بزرگواریه خودتون ببخشید اونام قبول میکردن

 بعدا بعدنا فهمیدیم  یه نفر قرار بود بعدا پولشو بده که فاطمه یادش رفته بود

از کادوهای فاطمه عکس گرفتم تو ادامه مطلبه

تا پست بعدی بااااای.......

من اومدم بایه پست جدید که قرار بود خیلی زود تر از اینا بزارمش ولی  به دلایلی نشد

یکیش این که نتمون قطع شد

دومیشم واسه اینه که رفتم مسافرت...راهیان نور...برای اولین بار

خب ..قراربود از پیچوندن کلاسا بنویسمو عکس بزارم

هفته ی آخر دانشگامون به دلیل وجود موجودات موذی(ساس)  دانشگامون تقولق شده بود ینی تقو لق کرده بودیمکه متاسفانه قبل از عید چوبشوخوردم تویکی از درسام غیبتم 3تا شد ینی زنگ خطرخدابه دادم برسه...

ازاون جایی که پیچوندن کلاسارو حق طبیعی خودمون میدونستیمدست به چنین کارهای خطر ناکو پرریییییییییییییسک میزدیم(حالا انگار چیکار میکردیم)مثلا....

در مواقعی که صبح تا شب کلاس داشتیم کلاس هارا یکی در میان میرفتیم وانگارکه کار خارق العاده ای انجام داده باشیم کلی هم ذووووووووق میکردیم وبه خود میبالیدیم واقعا که 

حالا بگم از کارهایی که مابین کلاس ها برای پر کردن وقت پیچوندن میکردیم

دانشکده ی ما توی گرگانه وبیشتر همکلاسی های من از اطراف گرگان اننننننننننند مثل.... کردکوی ،علی آباد ،بندر گز و..........

مانیز برای پرکردن اوقات خود گاهی همراه همکلاسی های علی آبادیمان به علی آباد میرفتیم(فاصله ی گرگان تا علی آباد حدودا 40دقیقست)

دلیل رفتن ما به آنجا هم خود همکلاسیهایمان بودند زیرا از قیمت های ارزان مغازه های آنجارا به ما میگفتند وماهم وسوسه میشدیم که به آنجاه برویم وانقددددر این رفتو آمد ها را تکرار کردیم که دوستانمان به غلط کردن افتادند ومیدانم تا عمر دارند دیگر حرفی از بازار علی آباد نمیزنند

دومین راه حل برای پر کردن این اوقات رفتن به نهار خوران بود که به صورت گله ای صورت میگرفت

ما باواحد میرفتیم نهار خوران وباواحد برمیگشتیم ینی در حدی بودیم که صندلی های طرف خانوم ها را کلاااااااااا اشغال میکردیم وکل واحد راروی سرمان میگزاسشیم

اینجوری نگام نکنید خب چیکار کنیم وقتی20 نفری برید یه جایی خود به خود بلبشو میشه چه ادم بخواد چه نخواد

توی واحد ردیف آخری که دوستام نشتسه بودن یه خانومی که از قیافه وتیپشم معلوم بود نرمال نیست نشسته بود وانگار از ما خوشش اومده باشه یه جوری نگامون میکردبادوستام که اطرافش بودن حر ف میزد یه دفعه ای گوشیشودر آورد زنگ زد به یه نفر که فلانی کجایی؟من چند تا دختر خوب پیدا کردم میتونی بیای ببینیشون؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ماهم که کلا هنگیده بودیم ازدوستم پرسید کجا میریدو تاساعت چند میمونید اونم یه آدرس الکی دادیهوزنه گفت پس منم باهاتون میام

همه داشتیم فکر میکردیم که چجوری اینو به طور محترمانه از سرمون باز کنیم که خداروششششششششششششکککککککر توی چند تاایستگاه بعد پیاده شد از پایین داشت داد میزد من ساعت5 فلانجا منتظرتونمااا دیر نکنید...ماهم که عاشق دوباره دیدنش بودیم گفتیم

باشه

بالاخره رسیدیییم نهار خورانو پیاده شدیم یکمی پیاده روی کردیم وعکس گرفیمو برگشتیم پایین ینی تو شهر و رفتیم شیر موز بستنی خوردیم وبه طرف خانه روانه شدییییمتوادامه مطلی چند تا عکس از نهار خورا ن میزارم

انشاالله دفعه ی بعد از اردوی تلخو شیرین راهیان پست میزارم

خدا نگهدار

سلام سلام

امروز تولد فاطمه جونه عزیزم تولدت مبااااااااارررررررررررررررک

بازم یه قصه ی دیگه....

حدود دوهفته پیش تودانشگاه همه داشتن درباره یه چیزی صحبت میکردن اینکه توخوابگاه بچه ها سااااااس افتادهما که نمیدونستیم این چیه بچه ها میگفتن شبیه شپشه یه چند روزی گذشت دیدیم انگاری اینجوریا نیست قضیه جدی تر از این حرفاست...ولی بازم نمیدونستیم ساس چیهاومدم خونه به مامانم اینا میگم تو دانشگاه ساررررررر افتاده مامانم میگه آخهههههه چیکارش کردین اذیتش که نکردین؟من میگم مامان مگه سار چیز خوبیه میگ آره خیلی نازه گفتم پس چرا بچه ها اینقد ازش میترسن میگن نیشش حامل هپاتیت و باو.....دیگست؟؟؟؟؟؟؟

مامانم ینی چی؟پرنده به این نازی نیشش کجا بود؟

پرندهههههههههههههههه؟؟؟؟؟؟؟ولی سار که یه حشرست

مامانم گفت مجید دلبندم اون ساسه

دوزاریم افتاد

ولی بازم هنوز هیچکدوممون نمیدونستیم ساس چه مرضایی داره تا اینکههههه.........

یه روز که توکارگاه بودیکم استادمون نشسته بود سر جای یکی از بچه ها یهودوستم گفت استاد نشستید سر جای بچه های خوابگاهی ساس نگیرید

استادمون همچین از جاش پرید گفت چییییییییییی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟سااااااااااااااس  ماهنگیدیم از کارش

گفتیم استاد مگه چیه که اینطوری میکنید؟

تازهههه اونروز استاد ازحسناتو خوبی هاو درومرضای ساس گفت که ما هیچکدوممون نمیدونستیم

میگفت توخونه ی یکی از دوستاش ساس افتاده بود کل زندگیشونو گرفته بود 

میگفت اونام مجبور شدن کل اساسیه زندگیشونو بسوزونننننازون خونه برن تازندگیشون به روال عادی برگرده

ساس حامل وانتقال دهنده ی وبا ،هپاتید....تورحمم تخم گذاری میکنه

ماهم خیلی تر سیدیم بعد اون روز دوستامم تکوتوک نمیومدن دانشگاه چون وقتی به خانوادشون گفته بودن اونام ترسیدن گفتن دیگه نباید برین دانشگاه 

منم ذوق کرده بودم که اگه مامانم اینا بفهمن دیگه بهم اجازه نمیدن برم دانشگاه تا اومدم خونه واسشون ماجرارو تعریف کردمو منتظر شدم بگن دیگه نرو ...دیدم نه بابا انگار کسی نمیخواد بگه که خودم گفتم پس ازین به بعد دیگه نرم دیگه؟؟؟؟؟یهوبابام برگشت گفت واسه چی نری؟؟؟؟؟؟؟؟؟

گفتم خب واسه ساس دیگههههه....گفت نخیییییر شما میرین ساسم به شماکاری نداره ........بعلهههههه

 این گونه شد که ما به رفتنمون ادامه دادیم...

وقتی اون حرکت  خنده داراستادمونو واسه بقیه دوستام تعریف کردیم تازه فهمیدیم اونام با بقیه استادا داستان داشتن 

میگفتن یکی از استادا که میومد سر کلاس میرفت میچسبید به تخته و میگفت کسی نیاد طرفم

تواین مدتم مسئولای دانشگاه بنده های خدا بیکار ننشسته بودن همه جاروسم پاشی کرده بودن ولی میگفتن یه بار کافی نیستوباید توچند مرحله سم بزنن تا اون ساسایی که جا خشک کردنو بندازن بیدون 

خلاصههههههههههه......... این شد گه دانشگاه ما از هفتم هشتم اسفند تقو لق  بود که مسئولین محترم فرمودند بچه های خوابگاه میتونن برن خونشونو غیبتاشونو موجه اعلام کردن

اونام رفتن

 ماهاهم که افتاده بودیم به دستو پای استادا تاکلاسارو کنسل کنن که خلاصه تقریبا موفق شدیم واونا گفتن از بیستم به بعد دیگه نیاین

دیدیم بیستم دیره دیگه از پونزدهم به بعد خودمن کلاسارو پیچوندیمو نرفتیم تا مسئولین محترم بتونن ساسارو بیرون کنن

 اینم از داستان ما اماااااااااااااا هنوزم تموم نشده چون پیچونن کلاسامونم خودش یه داستان داره 

تا قصه ی بعدی خدا نگهداااااااااااااار

این هفته اولین هفته ی آموزش بود,بعددو سه هفته تعطیلی که من همشو خواب بودم به دودلیل یکی اینکه خستگی ترم قبل ازتنم دربره دوم به خاطر این که تو  این ترم. حسرت خواب به دلم نمونه یه همچین آدم آینده نگری هستم من

خب...من این ترم شنبه هام خالیه خداااروشکر 

شنبه این هفته اولین بارندگی زمستونی روداشتیم اونم برف...وای که چه به موقعوخوب بود, چندماهی میشد که بارون نیومده خیلی بده توشمال بارون نیاد

خداروشکربرف اینجا زیاد نبودولی تو جاهای دیگه ی شمال خیلی زیاد بودو خسارتهای زیادی وارد کرده بود خداروشکر به خیر گذشت

حالابریم سر دانشگاه....

هفته ی اول معمولا کسی نمیره دانشگاه الا منو همکلاسیام نیست که ما تشنه ی علمیم دلمون نمیاد حتی یه روزواز دست بدیم بععععععععله این طوریاست

خلاصهههههههههههه هر روز پا میشیم میریم دانشگاه توکللللل دانشگاه فقط هم کلاسیهای منن وگر نه کسی نیست حتی یه روز تاساعت 6ونیم ایناکلاس داشتیم دیدیم  زورمون میاد تا اون موقع بمونیم 5فلنگو بستیم بریم خونه وقتی اومدیم تو حیاط دیدیم در دانشگاهو بستن

حالا خداروشکر نگهبانه بود دروبرامون باز کرد حالا فک کن ما تا آخرمیموندیم نگهبانه هم میرفت

خلاصه این طوریاست ...امیدوارم ترم خوبیو بادوستای گلم بگذرونیم همین.....

به نام آنکه عهدش وفاست

چندوقت پیش توی گرگان نمایشگاه گل برگزار شده بود م

،ماهم که عاشق گلللللللقرارگذاشتیم یه روزی که بیکاریمو وقت داریم باهم بریم خلاصههههههه....

بالاخره زمان فرارسید ماهم از فرصت استفاده کردیمو حرکت کردیم به طرف نمایشگاهدقیقا یادم نیست چندنفر بودیم6،7،8؟؟؟؟فقط میدونم 2تاماشین شده بودیمکلاماعادت داریم دسته جمعی یابه قول دوستام گله ای برییم گردش

نمایشگاه توی ساختمون هلال احمر گرگان بود که من دقیقا نفهمیدم کارایی این ساختمئنه چیه؟آخه واردحیاطش که میشی هم دانشگاه علمی کاربردی هست،هم سالن ورزشی هست،هم زمین فوتبال،هم خودساختمون هلال احمر هم.....تازه اون موقعم که نمایشگاهم بود

خب...راستش یه چند وقتی بود ک منو دوستم فاطمه تصمیم گرفته بودیم بریم کارت اهدای عضو بگیریم اونجاهم تاچشممون افتاد به ساختمون هلال احمر یادش افتادیمو گفتیم بریم بپرسیم شرایطش چیه وچه مدارکی لازمه؟ 

رفتیم تو ساختمون (دسته جمعی) وازونجاکه مااونجارونمیشناختیمو نمیدونستیم باید ازکی سوال کنیموکجابریم هرکدوممون رفتیم سمت یه اتاق نمیدونم چراماهر جامیریم اونجارومیذاریم روسرمونخلاصه بعداز گشتنو سروصداکردن متوجه شدیم همه ی دراقفلهوکسی توساختمونه نیست اونم ساعت11صب بالاخره پس از تلاش های مکررمااااااا یه اتاقی رو پیدا کردیم که درش باز بودویه نفرم توش بودماهم رفتیم تواتاق(همه باهم)بیچاره مرده دیگه قیافشو خودتون تصورکنید دیگه

راستی یادم رفت بگم دانشگاه مادخترونست این دوستامم همه دخترنوهیچ گونه موجود فضایی ای در کار نیست

خب...بالاخره زبون باز کردیموموضوع روبه مرده گفتیم اونم گفت برید پیش آقای فلانی تواتاق فلان ماهم تشکرکردیمورفتیم اونجا که دیدیم بلللللله اینجاهم بستستدوباره برگشتیم همون اتاقه وگفتیم کسی اونجا نیست  گفت یه چند دقیقه صبر کنید تشرررریف می آورند ماهم تواین چند دقیقه رفتیم تونمایشگتهویکم گل خریدیمو دیدیمو عکس گرفتیمخوشم میاد از هر جا که باهم رفتیم عکسم داریم

اینم چند تا ازون عکسا که تو نمایشگاه گرفتیم البته با سانسو...از الان گفته باشششششششششششم من واسه تواناییم تو سانسور کردن ممکنه پیشنهادهای کاری زیادی بهم بشه ولی من قبول نمیکنم خودتونو اذیت نکنید

خب..بعداز اینکارها دوباره برگشتیم تو ساختمون هلال احمر که خداروشککر بادر باز مواجا شدیمراستی یادم رفت بگم ماتونمایشگاه نصف بچه هارو گم کردیمو تو عکسا نصفه ایم

دروباز کردیمو رفتیم تو دیدیم 2تا موجود فضاییینی 2تا پسر اونجانو لم دادن روصندلیشون ماروکه دیدن چشاشون 4تاشد

ماهم باکمال خونسردی رفتیم بهشون گفتیم واسه ثبتنام کارت اهدای عضو امدیم اونام نفری یکی فرم دادن بهمون گفتن باید پرکنید،خب منو فاطمه که خیلی وقت بود میخواستیم همچین کاری انجام بدیم ولی بقیه تحت تاثیییییییییر عمل خالص وخداپسندانه ی اینجانب واونجانب ینی فامه جوووووون قرار گرفتنو اومدنمن میدونستم دوستام توهر زمینه ای پاین ولی نه تا این حدآخیییییی آجی ها ی من

خب فیلم هندی تموم شد دیگه بریم سر ادامه

هممون یه حس خاصی داشتیم انگار داشتیم سند مرگمونو امضا میکردیم...انگار قراربود همون لحضه ببرنمون تو اتاق عمل....نمیدونم شما هم ثبتنام کردین یا نه احتمالا تاپبتنام نکنید نمیفهمید من چی میگم

آخره فرمه یه متن خییییلی قشنگوتاثیر گذار نوشته بود که ازش عکس گرفتم

موقع فرم پرکردن بچه ها هی تیکه مینداختنو میخندیدیم مثلا دوستم میگفت من نمیخوام دماغمو اهدا کنم میخوام اون زیر نفس بکشم

وسطای فرم بودیم که یهو پسره گفت میدونستید باید10هزار تومنم پول بدین واسه ثبتنام؟باید برین پیش یه دکتر معتبر آزمایش بدین؟باید این کاروکنید اون کاروکنید باید باید باید.....ماهم که هنگ کرده  وفقط گوش میکردیم که یهو دوستم  گفت میخواین تیکه تیکمون کنید پولم میخواین؟

منم داشتم به آزمایشی که گفته بود فک میکردم آخه خیلی از آمپول میترسم

ههمون داشتیم فک میکردیم که چجوری فلنگو ببندیم که یهو پسره گفت شوخی گردم شمافقط باید فرمو پرکنید واقعاکه

ماهم فرمو پرکردیمو دادیمو حرکت کردیم به طرف دانشگاه آخه کلاس داشتیم...

توی راه یکی از دوستام مهسا جووووون) که ضربتی تصمیم گرفته بود خیلی ناراحت بود میگفت وقتی بهش فک میکنم میتر سم آخه خودشو تواتاق عمل تصور میکردالبته حقم داشت طفلک تصمیم آسونی نیست که ولی این بیچاره تحت تاثیر ماقرار گرفته بودو اومده بود منم اگه جاش بودم حالم بدتر از اون بود

برگشتیم دانشگاه وریانباشه به همه گفتیم رفتیم ثبتنام کردیم

عکسالعملا متفاوت بود یکی میگفت چرا منو نبردین ؟یکی میگفت کاش منم میومدم،یکی میگفت شما دیوونه اید این چه کاری بود؟؟؟؟؟ینی در این حد عقاید دوستای من به هم نزدیکه هاااا

حالا بگم از حالوروز مهسا اون موقع: هی ما میگفتیمو اون فک میکرد کریه میکرد ماهم از گریش خندمون میگرفت هی میخندیدیم

مهسا فکر فکر فکر ....گریه گریه گریه....

حالا ماهم هیی خنده خنده خنده....

طفلک دید ماکوتاه نمیایم پاشد اومد توسالن نشست که ادامه گریشو بکنه ماهم رفتیم دنبالش ادامه خندمونو بکنیم

راستی ازش عکسم گرفتیم یکی دیگه از دوستامم رفت کنارش اداشودر آورد که تو عکسم هست

آخرشم مهسا فرداش رفت فرمشو پس گرفت

یادتون باشه واسه این کارا ضربتی تصمیم نگیرید

پایان

واااااااای خداااااااااااااااا صب تاحالا نشستم یه پست گذاشتم یهو آخرش پرییییییییید

روزایی که تحویل  پروژه داریم یکی از

حرس درآر ترین اعصاب خورد کن ترین پراسترس ترین روزاست واسه همه.....

ماهم که  کلی خسته ایم 

 آخه اصن درکمون نمیکنن که دوروز وقت میدن بهمون هم آلبوم میخوان هم شیت میخوان هم ماکت هم......اعتراضم که میکنیم فایده نداره

واااااای خدا این تازه اولشه .........تازه بعدش میرسیم به دیدنو نظردادن100000 تا استادکه دقیقا همشون این شکلین

بعدشم که دعواکردنو غر زدنشون سر ما بدبختا

اینم عکسایی ازحالوروزمون موقع تحویل پروژه

البته به دلیل پاره ای از مسائل قیافه ها شبیه جنهولی دوستای من خوگشلنااااااااا

من از ماکتاوشیتامون عکس گرفتم چندتاشونوبراتون میزارم توادامه مطلب

فعلا خدانگه دارتون

من خیلی وبلاگ گردی میکنم تایه مطلب باحالوبه درد بخور برا وبلاگم پیداکنم اما...

یه چندتاوبلاگی که خیییییییییییلی دوسشون دارمو مشتری همیشگیشونم وبلاگایی ان که خاطراتشونو خوب یابد،تلخ یاشیرین،بیمزه یابامزه...خلاصه سیرتاپیازشووووووو الللللبته البته موضوعاش عشششقو عاشقیه مینویسن که خییییلی جالبه عین یه رمانه منتهی واقعییی وای نمیدونید من چقد اینجورچیزارودوس دارم منم میخوام یه وبلاگ مث اونا داشته باشم ولی...

خب چیکارکنم موضوع عشقوعاشقی ندارم که بنویسم

  فعلا بابااااااااااااااااای